به نقل از «تین نیوز»

تفاوت عملکرد چینی ها در گوادر با هندی ها در چابهار؛ از زمین تا آسمان!

تاریخ انتشار: ۱۸ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۶۸۵۳۸

تین نیوز محمد مونسان :

عضو گروه توسعه منطقه ای و دریامحور مجمع تشخیص مصلحت نظام: فرصت تاریخی توسعه همه جانبه بندر چابهار و سواحل مکران و کل نیمه شرقی کشور بدلیل تعلل های مکرر هندی ها و تبعیت بی چون و چرای آنها از تحریم های آمریکا از دست رفته و باعث شده است که کشور پاکستان و بندر گوادر با سرعت رشد خیره کننده، جای چابهار را گرفته و خود را به عنوان هاب منطقه ای تجاری و نفتی مطرح کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سفیر هند در تهران اخیرا اعلام نموده است که می خواهیم 85 میلیون دلار در چابهار هزینه کنیم که تاکنون 20 میلیون دلار آن را هزینه کردیم!. این در حالیست که چینی ها اعلام کرده بودند 46 میلیارد دلار در گوادر پاکستان سرمایه گذاری می کنند که بعدا آن را به 54 میلیارد دلار افزایش دادند. مقایسه همین دو عدد به خوبی نشان میدهد که ایران برای یک مبلغ ناچیز، خود را برای سالها معطل کشوری نموده است که همواره وقت کشی نموده و از تحریم های آمریکا تبعیت نموده است. متاسفانه یک خط رسانه ای مشکوک در تمام این سالها، به دنبال تملق و بزرگنمایی عملکرد ناچیز و غیرقابل توجیه هندی ها در چابهار بوده  است که نتیجه ای جز اتلاف وقت و واگذاری میدان رقابت به رقیب پاکستانی خود در گوادر نداشته است. 

سفیر هند در تهران اخیرا اعلام نموده است که می خواهیم 85 میلیون دلار در چابهار هزینه کنیم که تاکنون 20 میلیون دلار آن را هزینه کردیم این در حالیست که چینیها اعلام کرده بودند 46 میلیارد دلار در گوادر پاکستان سرمایه گذاری میکنند که بعدا آن را به 54 میلیارد دلار افزایش دادند. مقایسه همین دو عدد به خوبی نشان میدهد که ایران برای یک مبلغ ناچیز، خود را معطل کشوری نموده است که همواره وقت کشی نموده و از تحریم های آمریکا تبعیت نموده است. 

چین در قالب یک برنامه منظم و منسجم با عنوان مگاپروژه «یک کمربند یک جاده» در نظر دارد خود را از طریق شهر زینگجیانگ چین تا بندر گوادر پاکستان برساند و به مین دلیل یک سرمایه گذاری عظیم 54 میلیارد دلاری را برای توسعه زیرساختهای کشور پاکستان اختصاص داده است که علاوه بر توسعه بندر گوادر شامل زیرساختهای حمل و نقل ریلی و جاده ای و احداث نیروگاهها و امکانات مناسب در طول مسیر می باشد. این حجم از سرمایه گذاری، بزرگترین مبلغ سرمایه گذاری خارجی در پاکستان از زمان استقلال این کشور می باشد که تخمین زده می شود در بین سالهای 2015 تا 2030 بتواند 2 میلیون شغل ایجاد کند و رشد اقتصادی پاکستان را سالانه دو و نیم درصد افزایش دهد. چین می خواهد 30 میلیارد برای توسعه صنایع پتروشیمی و پالایشی در بندر گوادر سرمایه گذاری کند و این بندر را به هاب منطقه ای محصولات پتروشیمی تبدیل کند. این در حالیست که پاکستان دارای ذخایر نفتی و گازی نمی باشد و به نوعی این موضوع، ایران و جایگاه بندر چابهار را به چالش خواهد کشید. همچنین قرار است 5 میلیارد دلار برای احداث 1100 کیلومتر آزادراه و بزرگراه برای دسترسی سریع و ایمن به بندر گوادر هزینه نماید. همچنین قرار است 6 میلیارد دلار برای بازسازی 1870 کیلومتر از راه آهن پاکستان اختصاص دهد که شامل قطارهای مسافری با سرعت 160 کیلومتر بر ساعت می باشد که علاوه بر نقش ترانزیت کالا، منجر به توسعه گردشگری ساحلی و دریایی در سواحل پاکستان می شود و می تواند تحول بزرگی را در اشتغال کشور 220 میلیون نفری پاکستان ایفا کند. 27 موسسه و شرکت معتبر چینی بر روی احیای گردشگری در سواحل پاکستان و گوادر متمرکز هستند تا توسعه منطقه گوادر، تک بعدی نباشد. 

بیش از 143 شرکت چینی در لیست 500 شرکت بزرگ تجاری دنیا قرار دارند که نیمی از این شرکتها در پاکستان فعال هستند. تمامی این پروژه های عظیم زیرساختی در حمل و نقل در صعب العبورترین مناطق کوهستانی اجرا می شود بگونه ای که بخشی از این مسیر از خونجراب با ارتفاع 4700 متر از سطح دریا عبور می کند تا به بندر کراچی و گوادر در مجاورت دریا برسد. جدیت چینی ها در انجام تعهدات خود در پاکستان به حدی بوده است که تعداد اتباع چینی فعال در پاکستان از 20 هزار نفر در سال 2017 به 60 هزار نفر در سال 2022 رسیده که ارقام غیر رسمی از فعالیت 400 هزار نفر متخصص چینی در پاکستان حکایت دارد و طبق گفته رئیس چینی گروه ساخت این مگاپروژه، در 10 سال گذشته 88 نفر چینی تا کنون در اثر سوانح کاری در جاده ها و مسیرهای کوهستانی و پروژه های صنعتی، جان خود را از دست داده اند. این موارد نشان می دهد که چینی ها با تمام قدرت و سرمایه وارد پروژه پاکستان شده اند و به دنبال اتلاف وقت نیستند.

چینی ها از سال 2007 فعالیت خود را در پروژه های بندر گوادر در غالب پیمانکاران کوچک شروع کردند ولی از سال 2013 با دیدگاه جدید رهبر چین و اعلام پروژه یک کمربند یک جاده، با جدیت کامل وارد توسعه زیرساختهای ترانزیتی پاکستان شدند و در سال 2015 نیز مبلغ سرمایه گذاری را از 46 میلیارد دلار به 54 میلیارد دلار افزایش دادند و برای 923 هکتار زمین در بندر گوادر، برنامه های دقیق و جامعی اجرا کردند بگونه ای که در فاز 2 توسعه این بندر تا سال 2029 چهار اسکله کانتینری، یک ترمینال فله، یک ترمینال غلات، یک ترمینال رو رو، دو ترمینال نفتی، یک ترمینال ال ان جی، یک آزادراه شش بانده برای اتصال به سواحل مکران، یک فرودگاه بین المللی جدید، کارخانجات شیرین سازی آب دریا، نیروگاه 300 مگاواتی و افزایش عمق کانال دسترسی به 20 متر احداث می کنند. آنها در نظر دارند ظرفیت فعلی 13 میلیون تنی بندر گوادر را در یک بازه زمانی 20 ساله به 400 میلیون تن و 100 اسکله و عمق کانال دسترسی 5/24 متر برسانند (این در حالیست که ظرفیت فعلی بندر چابهار 5/8 میلیون تن است که طبق ادعای مدیران سازمان بنادر ظرفیت 12 میلیون تن را نیز دارد). 

علیرغم تمام جدیت چینی ها در پاکستان و حجم سرمایه گذاری عظیم آنها، مجلس پاکستان در سال 2018 نسبت به عقب بودن طرح های چینی ها از برنامه اعلام شده اولیه اعتراض نمودند که باعث شد چینی ها ادوات مهندسی و تعداد کارشناسان خود در پاکستان را افزایش داده و نحوه تخصیص اعتبار خود را اصلاح کنند. 

این در حالیست که در ایران در ازای مبلغ سرمایه گذاری بسیار ناچیز و تحقیرآمیز 85 میلیون دلاری هندی ها و تأخیرهای چندساله و مکرر ایران، دولت و مجلس ایران هیچ اقدام جدی را در این زمینه اعمال نکرده اند. امروزه وضعیت طوری است که خود هندی ها اعلام می کنند که تاکنون در چابهار صرفا 20 میلیون دلار هزینه کرده اند!. البته بی مبالاتی هندی ها در انجام تعهدات خود، نمونه های مکرر دارد که از جمله آن، توسعه میدان نفتی کاشگان قزاقستان توسط هندی ها می باشد که در نهایت لغو گردید.

متاسفانه رسانه های ملی و استانی نیز بجای نقش مطالبه گری و اعمال فشار به هندی ها برای عمل به تعهدات خود صرفا نقش تبلیغاتچی و ثناگویی در اقدامات اندک و با تأخیر هندی ها را در پیش گرفتند بگونه ای که مثلا با نصب چند دستگاه جرثقیل در بندر چابهار یک بوق تبلیغاتی عظیم و احتمالا هدایت شده در اغلب رسانه ها به راه میفتاد که در واقع یک تحقیر بزرگ ملی قلمداد می شد. ظاهرا برخی رسانه ها فرق میلیون دلار و میلیارد دلار را بخوبی درک نمی کنند یا نمی خواهند درک کنند وگرنه اینهمه شور و شعف از یک اقدام کوچک، عادی و طبیعی نیست. پیشنهاد می کنم که یک بازدید میدانی برای خبرنگاران و نمایندگان مجلس از بندر گوادر برگزار شود تا تفاوت حجم فعالیت بین گوادر و چابهار را درک کنند. 

چرا باید یک کشور توانمند و ثروتمند با 85 میلیون نفر جمعیت، خود را معطل 20 میلیون دلار سرمایه گذاری هندی ها کرده باشد و همچنان چشم انتظار باشد تا احتمالا پس از چند سال دیگر 65 میلیون دلار دیگر از طرف هندی ها اختصاص یابد. این در حالیست که چینی ها تا کنون در خود بندر گوادر 757 میلیون دلار سرمایه گذاری تجهیزاتی و تاسیساتی نموده اند که به سرعت نیز در حال افزایش است و به بیش از 1/1 میلیارد دلار خواهد رسید.

ما ایرانی ها بجای جشن و پایکوبی برای اقدامات کوچک و محدود هندی ها باید یک عزای عمومی اعلام کنیم چراکه فرصت تاریخی توسعه همه جانبه بندر چابهار و سواحل مکران و کل نیمه شرقی کشور بدلیل تعلل های مکرر هندی ها و تبعیت بی چون و چرای آنها از تحریم های آمریکا از دست رفته و باعث شده است که کشور پاکستان و بندر گوادر با سرعت رشد خیره کننده، جای چابهار را گرفته و خود را به عنوان هاب منطقه ای تجاری و نفتی مطرح کند.

مدیران کشور باید هرچه زودتر بپذیرند که هندی ها به علل زیر، هرگز در قواره و اندازه یک شریک تجاری مطمئن و قدرتمند در بندر چابهار نبوده، نیستند و نخواهند بود: 1) تبعیت بی چون و چرا از تحریم های آمریکا حتی علیرغم دریافت معافیت از تحریم در زمان ترامپ 2) عدم تمکن مالی متناسب با حجم سرمایه گذاری مورد نیاز 3)عدم توانایی فنی و مدیریتی مناسب در راهبری پروژه های بزرگ.

متاسفانه سازمان بنادر در روزهای اخیر مجددا با راه اندازی بوق های تبلیغاتی توخالی، مشارکت هندی ها در بندر چابهار را تبلیغ نمود و همان راه اشتباه و بی نتیجه دولت قبل در اتکا به هندی ها در چابهار و دیپلماسی اقتصادی التماسی را می پیمایند. آنها از این نکته غافل اند که از دید تحلیلگران اقتصادی دنیا، صراحتا دارند ایران و ایرانی را تحقیر می کنند که به خاطر مبالغ ناچیز و واقعا تحقیر آمیز هندی ها حدود یک دهه است که خود را معطل نموده و همچنان چشم انتظار اقدامات هندی ها هستند. 

شاید اگر از همان 10 سال قبل توسعه بندر چابهار بجای هندی ها به چینی ها سپرده می شد وضعیت از زمین تا آسمان متفاوت بود. امیدوار هستیم که در برنامه جامع 25 ساله ایران و چین، سهم مناسبی برای توسعه فازهای بعدی بندر چابهار و توسعه سواحل مکران و همچنین توسعه زیررساختهای گردشگری ساحل و دریایی دیده شود. همچنین تحریم های روسیه در جنگ اوکراین که احتمالا برای سالهای طولانی ادامه خواهد داشت، روس ها را نیز به سرمایه گذاری در سواحل چابهار و کریدور ترانزیتی آن ترغیب کند.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید

منبع: تین نیوز

کلیدواژه: تشخیص مصلحت بندر چابهار بندر گوادر سرمایه گذاری رسانه رقابت چین بندر گوادر پاکستان حمل و نقل ریلی رشد اقتصادی بزرگراه حمل و نقل قزاقستان نمایندگان مجلس روسیه کریدور ترانزیتی حمل و نقل ریلی بندر چابهار بندر گوادر کریدور ترانزیتی تحریم های آمریکا سرمایه گذاری میلیارد دلار سواحل مکران بندر چابهار میلیون دلار بندر گوادر یک ترمینال هندی ها منطقه ای چینی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۶۸۵۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آثار جنسیت زنانه بر رشد عرفانی و معنوی

در نظام تجلیات میان جلوه وجودی زن و مرد تفاوت‌های بازتابش وجود دارد. ولی مهم این است که ارزشمندی هر کدام از این بازتابش‌ها در حوزه خاصی پیدا می‌شود و به طور کلی نمی‌توان حکم کرد که کدام یک از این دو بر دیگری برتری دارد. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از اصلی‌ترین موضوعات زنان در حوزه تحقیقات بنیادین، مقایسه میان ارزش جنسیت زنانه و مردانه است. به این دلیل که برخی از راهبردها در حوزه‌های کاربردی و توسعه‌ای مبتنی بر تبیین مبانی زیرساختی است. بر این اساس لازم است از منظره عرفانی و قرآنی به ارتباط میان جنسیت و رشد معنوی پرداخته شود و مسائل بنیادین جنس برتر یا فروتر بودن زن یا مرد و همچنین چرایی آن مورد تحلیل قرار بگیرد.

خبرگزاری تسنیم طی یادداشتی از مهدیه مستقیمی، استاد دانشگاه، به بررسی آثار جنسیت زنانه بر رشد معنوی و عرفانی پرداخته است.

رابطه جنسیت و معنویت

زمانی که عرفان دینی در استخدام قرآن کریم درآید، طبیعتاً عرفان از توحید قرآنی نشأت می‌گیرد. بر این اساس، نظرات عارفان و مفسران قرآن درباره این موضوع تفاوت زیادی با هم ندارد.

تحلیل جنسیتی در رابطه با ارزشمندی معنوی و جنسیت در نظام تجلیات و مظهریت زنان نشان دادن خاستگاه تفاوت‌های تکوینی زن و مرد در زمینه جسم و روح و روحیات آنها درباره مقایسه ارزشمندی این دو جنس هم مطالبی را ارائه می‌دهد و بررسی سرنخ‌های ظریف در موضوع جنسیتی از منظر عرفان مانند ساحت تناکح اسمائی، ساحت عشق عرفانی و مباحث مربوط به شعور عمومی و سیر حبی عالم وجود و نیز مراتب صدوری کتاب هستی، می‌تواند افق‌های روشن و گسترده‌ای را در تحلیل رابطه جنسیت و معنویت در اختیار جستجوگران قرار دهد. بررسی و تحقیق در میان آیات قرآن ما را به امکان رشد برابر معنوی مردان و زنان می‌رساند.

نقش روحیات زنانه بر میزان گرایش به معنویت

تحلیل رابطه جنسیت زنانه و رشد عرفانی

تعداد زیادی از عارفان این عقیده را دارند که حقیقت ذاتی مردان و زنان یک چیز است و تفاوت‌ها میان آنها به دلیل قالب و مسائلی خارج از حقیقت وجود است. بر اساس این نظر، رشد معنوی زنان و مردان برخاسته از حقیقت وجود آنهاست که همان ذات و ذاتیات آن دو محسوب می‌شود.

با این تعبیر، جنسیت زنانه مانع از رشد دینی و ارتقای فکری و اعتقادی زنان نخواهد شد و زنان در این زمینه همپای مردان می‌توانند افق‌های بلند و روشن معنویت را فتح کنند. چه‌بسا زنانی یافت می‌شوند که از رشد دینی به مراتب بسیار بالاتری از  بسیاری مردان رسیدند به طوری که مردان یا شاگرد چنین زنان معنوی شده‌اند و یا حتی از منظر فکری و استعداد توان نشستن در زمره شاگردان چنین زنانی را هم نداشته‌اند.

رشد معنوی هر انسانی فارغ از جنسیت او به حقیقت وجود انسانی و به روح ناطقه قدسیه او مربوط می‌شود و کثرات خارجیه همگی به منزله تعیناتی به حساب می‌آیند که بیرون از حقیقت روح انسان قرار دارند. باید دانست تعینات نوعی امور مجازی هستند که در سنجش حقایق ورود چندانی ندارند.

مصباح الانس که یکی از کتاب‌های مرجع در زمینه عرفان محسوب می‌شود، در تعریف تعین عنوان می‌کند: جز یک وجود چیزی در عالم خارج وجود ندارد و کثرات تعین یافتن و ظهور یک هستی است که آن را با واژه‌هایی مانند تعین، اتصاف، نسبت یا ظهور تعبیر کرده‌اند. (ابن فناری 1363 ص 45)

این نوع تعبیر را با مثالی می‌توان مشخص کرد که حقیقت آبی که در ظرفی به شکل دایره یا مربع می‌ریزند یکی است و آنچه که موجب می‌شود تفاوت‌هایی به وجود بیاید، قالب ظرفیتی و تعینات صوری و شکل ظاهری ظرف‌های آب است و این ظواهر موجب تغییر فرمول شیمیایی در آب نمی‌شود. در هر حال می‌توان عنوان کرد کثرات تعین یافتن و ظهور یک هستی هستند که آن را با کلماتی مانند تعین، اتصاف، نسبت، مظهر یا ظهور تعبیر کرده‌اند.

تعبیر عینیت حقیقت زن و مرد در بیان عارفان حتی به این نکته اشاره دارد که این نوع نیست که آبی که در ظرف جنسیت مردانه ریخته می‌شود، آبی باشد که مانند باران از آسمان نازل شده ولی آبی که در ظرف جنسیت زنانه ریخته می‌شود آبی است که از اعماق زمین استخراج شده باشد. بلکه حقیقت زن و مرد به مثابه آب بارانی است که در دو ظرف متعین ریخته می‌شود و با تعینات ظرف، شکل خاصی به خود می‌گیرد.

مثال دیگر درباره مفهوم تعین را می‌توان به دریای موج‌داری تعبیر کرد که موج‌ها کلیت، جزئیت و بزرگی و کوچکی دارند و این ویژگی‌ها همان تعینات موج دریا محسوب می‌شود.

سحر دانشور: حوزه زنان رسانه ندارد!

جنسیت زنانه در نظام تجلیات

طبق قاعده تجلیات عرفانی، وجود مرد و زن و تفاوت‌های تکمیلی بین آن دو ریشه در تفاوت تجلیات دارد. تجلیات با یکدیگر متفاوت هستند که در زمان تنزل در مراتب وجود این تفاوت‌ها بر حسب نشأت‌های مختلف متنزل می‌شوند تا در عالم ناسوت این تفاوت‌ها در زن و مرد و همچنین جسم و روحیات آنها ظهور پیدا کند.

از منظره عرفانی جهان‌های بالاتر، حقایقی محسوب می‌شوند که سایه آنها در جهان‌های پایین‌تر منعکس شده است. تشبیه عالم باطن به آفتاب و عالم ظاهر به عکس یا سایه، در ادبیات عرفانی تشبیه بسیار معناداری در نظام تجلیات است. در منظر عرفانی، خداوند نور آسمان‌ها و زمین است: «الله نور السموات و الارض». تجلیات نوریه او تمام هستی را روشن کرده است. پرتو آفتاب از مبداء خورشید فاصله می‌گیرد و پایین می‌آید و طی مراتبی تنزل کرده و به مرور ضعیف می‌شود، بدون اینکه این پرتو از مبداء صدور تا مقصد نزول پاره شده یا خللی در آن ایجاد شود. نور وجود به همین شکل بدون تجافی تنزل پیدا می‌کند. (طباطبایی، 1362، ص 17 و 18)

قابل توجه است که موضوع تجلی در کتاب عارفان به طور مفصل مطرح شده است و جناب ملاصدرا هم در جلد دوم اسفار به آن اشاره کرده است. (ملاصدرا، ج 2، ص 287 و 291)

طبق نظام تجلیات الهی، تمام انواع و نقش و نگارها تجلی یک نور واحد هستند و همه مانند هفت رنگ رنگین‌کمان محسوب می‌شوند که از شکست پرتوهای متفاوت یک نور به وجود آمده‌اند. هفت رنگ هر کدام به جای خود می‌نشیند و از ترکیب این رنگ‌ها، جهانی زیبا و تماشایی ایجاد می‌شود. عارف به یک جلوه قائل است و به نام وجود منبسط، اثراتی که حکیم قائل است از نظر عارف از لوازم وجود منبسط است.

زن و مرد و تقابلی که میان آنها به دلیل جنسی با یکدیگر وجود دارد، از پرتو نورهایی هستند که در نظام تجلیات ایجاد شده است. نور وجود در حوزه تعینات زنانه به رنگی و در حوزه تعینات مردانه به رنگ دیگری بازتابش می‌یابد.

اگر بتوان میان رنگ‌های نور سفید به لحاظ ارزشمندی ذاتی تفاوت قائل شد، شاید بتوان میان بازتابش این نورها هم تفاوت‌هایی قائل شد.

در نظام تجلیات حتماً میان جلوه وجودی زن و مرد تفاوت‌های بازتابش وجود دارد. ولی مهم این است که ارزشمندی هر کدام از این بازتابش‌ها در حوزه خاصی پیدا می‌شود و به طور کلی نمی‌توان حکم کرد که کدام یک از این دو بر دیگری برتری دارد.

ارتباط جنسیت زنانه با جمال الهی

بر اساس مبانی عرفانی در تمام موجودات، تجلی جمال و جلال الهی وجود دارد و غلبه نور جلال بر جمال یا نور جمال بر جلال است که موجب می‌شود برخی آیت لطف و جمال و برخی آیت جلال و عظمت الهی باشند. (سبزواری، 1372، ص 137 و 152)

در چنین فضایی نگرش به موضوع جنسیت افق‌های عرفانی در حل این معما باز می‌کند. انسان پرتو وجود خداوند است و نور الهی در آیینه وجود او به‌طور تام و تمام تابیده است، اما این نور وقتی به آینه تعینات جنسیتی می‌رسد، به نوعی بازتابش دارد. در جنسیت زنانه نور الهی به صورتی ظاهر می‌شود که برآیند مجموعه انعکاس‌ها این نور با مقتضیات صفات جمال سازگاری بیشتری دارد. بازتابش این نور در قالب تعین جنسیت مردانه نیز به گونه‌ای است که برآیند مجموع آن با صفات جلال توافق بیشتری دارد.

محی‌الدین ابن عربی در رساله جلال و جمال این مطلب را به بعضی از عارفان نسبت می‌دهد که: جمال چیزی است که مواجهه و مشاهده آن، انس و انبساط می‌بخشد و جلال امری است که از آن هیبت و شکوه تداعی می‌شود. (ابن عربی، 1361، ص 3)

در احادیث و روایات اسلامی هم به تفاوت ظهور جلال و جمال در آینه وجود زن و مرد اشاره شده است. حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام در این باره فرموده‌اند: «عقول النساء فی جمالهن و جمال الرجال فی عقولهم.» (امالی شیخ صدوق، مجلس چهارم)

بنابراین شاید بتوان در تحلیل جنسیتی در نظام انوار جمال و جلال، این چنین ارزیابی کرد که: حقیقت زن و مرد یک حقیقت و نور واحد است که بازتابش آن در وجود زن با مرد تفاوت دارد. در عرفان ثابت شده است که هر جا نور جمال هویدایی بیشتری داشته باشد، انوار جلال تحت ساتریت آن محفوظ است. به تعبیر دیگر در باطن هر جمالی، جلال و در باطن هر جلالی، جمالی است.

بنابراین تفاوت حقیقی آیت جمال یا جلال بودن به نوع بازتابش و انعکاس برمی‌گردد و مربوط به ماهیت، هویت و حقیقت نور نیست.

جلوه بیشتر زنان در مظهریت الهی

از نظر بعضی از عرفا، زن و مرد هر دو مظهر خداوند هستند، اما زن از جهاتی در مظهریت الهی تابندگی بیشتری دارد. تبیین عرفانی این مطلب را تحلیل می‌کنیم.

تمام عالم وجود از بالاترین مرحله تا پایین‌ترین مرتبه آن، ارتباط واحدی با هم دارند و تمام ذرات کائنات با یکدیگر مرتبط هستند و با همه کثرت و تفصیل ظاهری موجود میان اشیا در عالم خارج، تمام آنها در باطن عالم یکی هستند و وحدت دارند. (صدرالدین شیرازی، 5 و 359)

هر چند که ذات، بسیط است و همین ذات بسیط تجلی می‌کند. اما هر یک از مجالی یکی از اوصاف و اسمای الهی را نشان می‌دهد، نه اینکه او با یکی از اوصاف و ظهور کند. چراکه متجلی با تمام نام‌ها و اسماء ظهور کرده است، اما گیرنده تجلی یکی از اوصاف را بر حسب عین ثابت خود نشان می‌دهد.

تفاوت‌های تکوینی زن و مرد در یک نگاه توحیدی ناشی از یک مبداء واحد و به منظور وصول به یک غایت واحد و در یک سیستم به هم مرتبط واحد متحقق می‌شوند و راز این تفاوت‌ها در قوس صعود این است که زن و مرد بتوانند مکمل وجود یکدیگر بوده و در مدار تکامل انسانی به سوی خدای یکتا بازگردند.

از این دیدگاه انسان‌ها مظهر خدای واحد هستند و ارتقای معنوی در نظام مظهریت بر این اساس است که کدام یک از انسان‌ها بهتر می‌تواند آینه الهی باشد. موضوع این است که سخن از مظهریت هم در قوس نزول مطرح می‌شود و هم در قوس صعود.

همان طور که آفتاب از یک مبداء نور تجلی و ظهور کرده است، جهان هستی هم به مثابه آفتاب از یک مبداء هستی تجلی و ظهور پیدا کرده است. (شیرازی 1360 ص 47)

در این نوع جهان‌بینی و نگرش عارفانه، هر نوری که بتواند با زبان تکوین خود از مبداء نور بیشتر حکایت کند، ارزشمندی ذاتی بیشتری دارد و معنویت بیشتری کسب خواهد کرد.

انتهای پیام/